Natuurlijk ook langs de route enkele schotse single malt whisky’s genoten. Eentje wilde ik graag nog kopen, deze was nergens te vinden, daarom zijn we de distillery zelf maar gaan bezoeken.

Eva wilde niet meer verder in Schotland,ze wilde met Bob naar Amerika. We probeerden haar al een paar minuten te overtuigen mee te gaan de auto in… 😉

Zoals op de foto’s te zien is, hebben Tim en Paul de hottub al ingewijd vanmorgen. Tim vond de bubbels erg leuk. Eva vond het een beter idee om het tafereel op afstand gade te slaan. Na het ontbijt naar Fort George gereden om dit fort te bezichtigen. Ik had al eerder deze week gezien, dat er dit weekend een event in het fort gevierd zou worden, dus vandaar dat we ook gelijk zaterdag maar gingen. Het event heet Celebrations of the Century en is het grootste event van de Highlands. De verschillende gevechtsmethoden en bijbehorende kleding door de eeuwen heen waren te zien. Tijdens de grand opening kwamen de verschillende groepen in chronologische tijd binnen. Tim keek zijn ogen uit, want zowel ridders als piraten waren van de partij.
Het 18-de eeuwse Fort George ligt op een schiereilandje in de Moray Firth en wordt daardoor aan drie kanten door de zee beschermd. Het fort beslaat een gebied van 17 hectare. In de Moray Firth leven ongeveer 200 dolfijnen, en wij hadden het geluk er een paar te zien. Tegenover het fort stonden er veel mensen op een strand (Fortrose) naar de dolfijnen te kijken, en hier willen we morgen ook een kijkje gaan nemen.

Vandaag (zondag) wilde Tim na het ontbijt gelijk in het ‘zwembadje’ (zoals hij de hottub noemt). Eva bleef nog steeds op gepaste afstand ;-). Naar het plaatsje Beauly gereden om daar de ruïne van de dertiende eeuwse priorij te bezoeken. Van het complex is alleen nog de ruïne van de kerk behouden gebleven. Daarna door richting Fortrose (voor het dolfijnen-spotten) en onderweg kwamen we in de bossen bij Munlochy een Clootie Well tegen. Clootie Wells komen voornamelijk voor in Ierland en Schotland. Door stoffen in de bron te dopen en ‘op te offeren’, vraagt men om genezing. Dit gebruik is al eeuwenoud en stamt af van de pelgrims. Het is een raar en bijzonder gezicht om de vele kledingstukken en stoffen in de bomen te zien hangen. Vooral het t-shirt met Dora erop maakt op Eva veel indruk. In de auto heeft ze het er later over, dat het t-shirt, dat volgens haar kapot was, gemaakt moest worden.
Om bij het uitkijkpunt, Chanonry Point op Black Isle, te komen, moeten we een weg nemen die over een golfbaan gaat (op eigen risico dus…). Gelukkig hebben we geen golfballetjes gezien. Bij het uitkijkpunt werden we getrakteerd op heel veel springende dolfijnen op een afstand van 20 meter!! Paul was helaas zijn LL (= lange lens) vergeten, dus we gaan nog een keertje terug deze week. Door de regen een korte stop gemaakt bij Fortrose Cathedrale en daarna doorgereden naar de lodge. Na het eten wilde Tim de dag afsluiten met een duik in het ‘zwembadje’; Eva had meer interesse in Dora en Boots….

Na een week in Strontain geweest te zijn, is het tijd om onze spullen te pakken en verder te reizen naar onze volgende bestemming, Inverness in het noorden. Voor de laatste keer de Corran Ferry en de A82 richting Fort William genomen. We hebben veel regen onderweg, dus maken we maar een paar korte stops onderweg. Als eerste bij het Commando Memorial in Spean Bridge; dit monument is door Queen Elisabeth the Mother in 1952 onthuld voor de gevallenen tijdens de diverse oorlogen. Onze tweede stop maken we in Fort George voor de sluizen. De sluizen zijn in werking, alleen regent het zo hard, dat we besluiten om na de foto-stop door te rijden. Ten zuiden van Fort Augustus ligt het meer Loch Ness, het bekendste meer van Schotland en dat komt natuurlijk door “Nessie”, het grote dino-achtige monster. Het meer is in totaal 23 miles lang en erg diep. Het monster zou voor het laatst in 1953 gezien zijn door de bemanning van een vissersboot, welke een vreemd object op hun sonar zag.
Aan de rand van Loch Ness ligt de ruine van Urquhart Castle, dateerde uit de 12e eeuw. Gelukkig is het droog als we bij het kasteel aankomen en kunnen we een bezoekje brengen. Het is een mooie ruïne en heeft een zeer mooi uitzicht over Loch Ness. Het is goed te merken, dat de omgeving van Loch Ness populair is, want het is erg druk bij het kasteel (vooral bij het winkeltje is het druk). Voor de lunch besluiten we door te rijden naar Inverness en bij the Filling Station eten we steak, wrap en pizza voor Tim en Eva. Inverness wordt gezien als onbetwistbare hoofdstad van de Highlands (drie belangrijke wegen komen hier ook samen) en is een goede uitvalsbasis voor excursies en wandeltochten in de afgelegen gebieden in de hooglanden (genoeg te doen dus de komende week). We lopen na de lunch wat rond door het centrum en bezoeken Victorian Market (een overdekte winkelcentrum in oude stijl). Er is nog meer te zien, maar later deze week zullen we terug gaan naar Inverness. Bij Tesco boodschappen gedaan en doorgereden naar onze volgende accommodatie; Kessock Highland Lodge. We nemen de A9 richting het noorden en passeren van Kessock Bridge. Gelukkig hebben we een goede routebeschrijving van de eigenaren van de lodge ontvangen, want de routenavigatie kon de locatie van de lodge niet vinden. In totaal liggen er drie lodges naast elkaar op een heuvel en in de weide ervoor grazen schapen. En de lodge is van alle gemakken voorzien; zelfs een hottub in de tuin!!

Op tijd vertrokken, want er stond voldoende op het programma. Al vrij snel spotte Paul in Loch Sunart de eerste zeehond op een rots (bij het bekijken van de foto ’s avonds op de laptop bleken dit er wel vier te zijn). Bij het dorpje Acharacle slaan we linksaf naar Tioram Castle. De ruine van Tioram Castle ligt op een eilandje in Loch Moidart en is alleen bij laagtij te bereiken. In verband met instortingsgevaar is het verboden om het kasteel in te gaan of op te klimmen.
Onderweg komen weer prachtige natuur tegen; bij de kruising met A830, The road to the Isles, komen we de stoomtrein die rijdt van Fort William naar Mallaign tegen. Op de viaduct stonden veel mensen om de trein op de foto te nemen. Deze stoomtrein is erg populair, omdat de route door mooie natuur leidt en daarnaast heeft deze stoomtrein een rol gespeeld in de Harry Potter-films. Helaas waren we te laat met het bestellen van tickets voor de Jacobite Steam Train en daarom maar een gedeelte van de route met de auto afgelegd. Onze weg richting Glenfinnan vervolgd om het Glenfinnan Viaduct te bewonderen. Glenfinnan Viaduct is een spoorwegviaduct in de West Highland Line tussen Fort William en Mallaig. Het werd gebouwd door de firma Sir Robert McAlpine en werd voltooid in het jaar 1901. Het viaduct, dat volledig uit beton is vervaardigd, bevat 21 bogen van elk 15 meter, het hoogste punt bevindt zich 30 meter boven het maaiveld.In de film Harry Potter en de Geheime Kamer speelt zich een scène af tijdens de passage van de Zweinsteinexpres over het viaduct. Nadat het viaduct ook in de twee volgende films, Harry Potter en de Gevangene van Azkaban en Harry Potter en de Vuurbeker verscheen wordt het viaduct definitief in verband gebracht met de Harry Potter filmreeks. Daarnaast is in Glenfinnan het Monument een trekpleister; dit 20-meter hoge monument herdenkt hen die in 1745 de jacobitische opstand steunden. Kasteel Zweinstein uit de films ligt niet in Schotland, maar in Noord-Engeland. Misschien lukt om de laatste dag, voordat we naar de ferry gaan, een bezoek aan Alnwick Castle te brengen. ’s Avonds thuis op Youtube Tim het stukje van de films laten zien waarin de trein en viaduct te zien zijn.
Na Glenfinnan de A830 vervolgt richting Fort William om een stop te maken bij de Neptune’s Staircase. Dit is een stelsel van acht sluizen ontworpen door Thomas Telford. Het kunstwerk laat de boten 19,5 meter stijgen over een lengte van 457 meter. Het is de grootste van zijn soort in het Verenigd Koninkrijk.
In de Lonely Planet Thais restaurant Mango Cafe gevonden en daar lekkere gebakken rijst met loempia’s en tempura van groenten gegeten. Bij supermarkt Morrinson boodschappen gedaan en via de A828 en de ferry terug naar Strontain gereden.

Hiep hiep hoera vandaag is Paul jarig en natuurlijk toegezongen met tekeningen en zelfs de woonkamer versierd met slingers en ballonnen. En wie jarig is mag natuurlijk zeggen wat we doen en eten die dag ;-). Dus na het ontbijt met de auto richting ferry voor een bezoek aan Oban. Onderweg maakten we de eerste stop bij Castle Stalker View Cafe, om Castle Stalker te bewonderen. Castle Stalker is een kasteel uit de veertiende eeuw op een klein rotseiland in Loch Laich, een baai van Loch Linnhe. Het kasteel is met een boot, en bij eb ook te voet te bereiken. Op sommige dagen is het kasteel open voor het publiek, maar dat was vandaag helaas niet het geval. Onze weg op A828 vervolgd richting Oban voor een bezoek aan Sea Life Sanctuary. Het park bestond helaas uit maar een paar aquariums en twee verblijven met zeehonden en otters. Zelfs Tim kwam met de opmerking dat hij niet snapte dat het zo klein was….;-). Na drie kwartier hadden we alles in het park gezien en toen we zijn we verder richting Oban gereden. In Schotland zijn er zoveel kastelen, dat deze niet allemaal in de reisgidsen zijn terug te vinden. Op de wegenkaart had ik Dunstaffnage Castle gezien en toen we bruine borden zagen, dat we langs het kasteel kwamen besloten we er een kijkje te nemen. Op de bruine borden wordt in Schotland aangegeven waar een attractie te vinden is (bijvoorbeeld kastelen en natuurparken). Bij ons eerste bezoek aan een historisch monument van deze vakantie, Melrose Abbey, hebben we een Explorer Pass gekocht. Met deze pas kun je binnen een bepaalde tijd een aantal historische bezienswaardigheden bezoeken, die aangesloten zijn. En ook Dunstaffnage Castle is bij deze organisatie aangesloten. Bij elke kasteel rent Tim weer enthousiast rond en wilt hij precies weten welke ruimte wat geweest is en wie er gewoond hebben. Naast het kasteel was er ook een kapel, die in het bos lag. Doorgereden naar Oban, een leuk dorpje aan de Loch met goede visrestaurants. ’s Avonds, op verzoek van Paul, Aziatisch gegeten.

Dinsdag hebben we een rustig daagje gehad; naar het dorpje geweest voor een bezoek aan de plaatselijke speeltuin en de supermarkt voor een ijsje. ’s Avonds hebben we in het Ben View hotel aan de overkant gegeten; voor de kids Haddock (fish and chips), Paul Sirloin Steak en voor mij een wit-visje.

Zaterdag een rustig daagje gehad; het heeft bijna de hele dag geregend en dat nodigde niet echt uit om iets te gaan doen. Tegen de middag richting Fort William gereden om boodschappen te doen bij supermarkt Morrison (de dichtstbijzijnde grote supermarkt in de omgeving). Terug in Strontain was het Compass Rose House klaar voor ons en hebben we onze bagage verhuisd. Wat een geweldig huis; heerlijk ruim en van alle gemakken voorzien. Hier gaan wij ons wel vermaken tot vrijdag (want dan trekken we richting Inverness). Tim slaapt boven in het ‘kraaiennest’; om boven te komen moet hij met een steile smalle trap naar boven. En het uitzicht vanuit de woonkamer is erg mooi, we hebben het idee midden in de natuur te zitten (met een stromend beekje in de achtertuin). ’s Middags met zijn vieren naar de film Brave gekeken. Deze computer-animatie speelt zich af in de Schotse Hooglanden en nu zeer herkenbaar.

Vandaag de auto gepakt om het schiereiland waarop Strontain ligt te ontdekken. Dit gedeelte van de Hooglanden wordt niet druk bezocht door toeristen en daarom relatief rustig. De weg vanaf Strontain richting het westen is een eenbaansweg en daarom kostte het ruim 1,5 uur om de 45 kilometer richting het westen af te leggen. Bij tegenliggers moest een van de twee auto’s uitwijken naar een ‘passing place’. Daarnaast liepen er veel schapen naast of op de weg (Eva heeft ze bijna allemaal gespot ;-)). Naast schapen helaas nog geen otter, zeehonden of zeearend mogen spotten. De natuur onderweg was weer prachtig (foto’s spreken voor zich). Eerst een bezoek gebracht aan Sanna Beach, een strand met wit zand, blauwe zee en rotsen (ondanks de bewolking deed het Caribisch aan en dat verwacht je niet in Schotland). Om op het strand te komen, moesten we door de duinen en over het gras (en slalommen tussen de schapen) lopen. Op het strand schelpjes gezocht en in het water gegooid. Terug in de auto en doorgereden naar Ardnamurhcan Point met de vuurtoren. Dit is het meest westelijk punt van het Engelse vastenland. Bij de vuurtoren waaide het erg hard, geen geschikt weer om walvissen of dolfijnen te spotten….. Dezelfde weg terug gereden naar Strontain met twee slapende kindjes achterin. Door de late lunch hebben we vanavond in het huis stokbrood met onder andere gerookte schotse zalm gegeten.

We hebben de sim in de mobiel van Paul aangepast naar het volgende nummer +44 7767 957118

Op naar onze volgende bestemming; Strontain in de westelijke Hooglanden en daarom na het ontbijt Edinburgh verlaten. Voor vandaag stonden er twee tussenstops op het programma; Castle Stirling en Loch Lomond. Na een klein uurtje rijden over voornamelijk M-wegen (vergelijkbaar met onze rijkswegen) het stadje Stirling bereikt om het kasteel te bezoeken. Eerst nog een speeltuin bezocht, die door Tim en Eva gespot was vanuit de auto. Castle Stirling wordt gezien als een van Schotlands belangrijkste forten, waarschijnlijk daterend uit de 11-de eeuw. Voor Tim en Eva was er ook genoeg te zien en te doen in het kasteel, omdat er zalen ingericht waren speciaal voor kinderen; zo konden ze zich verkleden, op instrumenten spelen en een kijkje in de keuken van de middeleeuwen nemen. Het uitzicht vanaf het kasteel was weer prachtig en wijds.
De reis richting het westen vervolgd voor de tweede tussenstop bij Loch Lomond; het grootste zoetwatermeer van de UK. Om het meer is veel recreatie en toerisme te vinden (we zijn veel B&B’s, cottages en campings tegengekomen; allemaal No vacancies). Aangezien Tim en Eva allebei aan het slapen waren, zijn we maar kort gestopt bij het meer. In Tydrum bij toeval gestopt bij een restaurant, die de winnaar bleek te zijn van de award voor de beste Fish and Chips van 2013: www.therealfoodcafe.com. En de fish and chips waren echt heerlijk!! Onderweg verrast met prachtige landschappen, eindeloos groene bergen met rotsen en bomen; het was duidelijk te merken dat we in de Highlands zijn beland.
De Corran ferry genomen om naar het eiland te varen, waar Strontian op ligt. Bij het huis aangekomen, werden we door de moeder van de eigenaar opgewacht, omdat het huis helaas pas zaterdag beschikbaar zou komen. Echt balen, maar gelukkig kunnen we in het huis er naast (ook een prima huis en morgen verhuizen we naar het gereserveerde huis). Tim en Eva waren, na twee nachten in een hotel, blij met alle ruimte en eigen slaapkamers. Door het gastenboek van het huis en suggesties van de eigenaar, kunnen we een lijstje maken van dingen die we de komende week willen zien en gaan doen (we blijven hier namelijk een week).

En ten slotte het weer; ook vandaag was de temperatuur weer prima, graadje of 23, beetje wind en pas vanavond regen gezien.

Na het ontbijt (we hebben english breakfast laten staan voor de overige gasten) de trein vanaf station Edinburgh Park (naast het hotel) naar Edinburgh Waverly genomen. Binnen 10 minuten stonden we in het centrum van Edinburgh. Hoog boven Edinburgh gebouwd op een dode vulkaan torent het Edinburgh Castle uit. Maar omdat het hoog ligt, moesten we ook een hele klim maken om het te kunnen bezichtigen. Edinburgh Castle bestaat uit verschillende gebouwencomplexen, die van de 12-de tot 20-ste eeuw verschillende functies hebben gehad. Bij Melrose Abbey hadden we een gisteren een passe-partout gekocht om meerdere Schotse historische bezienswaardigheden te kunnen bezoeken. We hoefden niet in de rij te staan en dat scheelde veel tijd. Het gebouwencomplex is groot en indrukwekkend; Tim vond het Nationale wapenmuseum en de kerkers erg interessant.

Voordeel van omhoog lopen, is dat je daarna weer naar beneden mag; de route naar de Royal Mile ging een stuk sneller. De Royal Mile bestaat uit 4 straten die in de Middeleeuwen de verkeersader van Edinburgh vormde. De straat is een aan eenschakelijk van historische gebouwen, afgewisseld met pubs, restaurants en winkels. In augustus staat de stad bol van het festival Fringe en wordt de stad overspoeld door straatartiesten. Daar was vandaag al het een en ander van te merken en was leuk om artiesten aan het werk te zien. Hapje gegeten op de Royal Mile en daarna de trein terug richting het hotel genomen.

Bezoekje Edinburgh Zoo wilden we toch niet overslaan en vanaf het hotel is het maar 5 kilometer. Dus auto gepakt en doorgereden naar de dierentuin. Bijzonder aan de Zoo van Edinburgh is, dat ze panda’s hebben. Maar om de panda’s te zien, moet je van te voren een reservering doen. Deze bleken toen we kwamen allemaal al te zijn vergeven. Tim en Eva hebben we maar gezegd dat de panda’s al aan het slapen waren….. Maar de andere dieren en de diverse speeltuinen maakten een hoop voor ze goed. Na de Zoo bij Wong’s Chinese Food gestopt om nasi, loempia’s, beef en gewokte groenten te kopen voor het avondeten. En na het eten koffie en thee bij de Starbucks in het hotel gehaald.

En hoe was het weer vandaag; vanmorgen begonnen we met regen en gedurende de ochtend nog enkele druppels gezien. Maar de temperatuur was goed; zo’n 25 graden en dat deed benauwd aan, door de hoge luchtvochtigheid. ’s Middags in de Zoo veel de zon gezien.

Strontian, PH36 4HY, United Kingdom